Κουλούρια Θεσσαλονίκης

Κάνοντας διάφορα ταξίδια ανά την Ελλάδα διαπιστώνω πάντα στο γυρισμό πόσο μα πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε αυτή την χώρα. Δώρο θεού κυριολεκτικά. Δε λέω, και το εξωτερικό έχει τα καλά του, αλλά αυτή η μαγεία που νιώθω εδώ απλά δεν περιγράφεται. Είναι η ζωντανή ιστορία των κτιρίων, είναι οι άνθρωποι που σε κάθε χωριό έχουν τον δικό τους χαρακτήρα, είναι οι μυρωδιές που σε μεθούν και δε μπορείς να συνέλθεις; Δεν ξέρω… Ένα όμως γνωρίζω, πως με όλα αυτά η καρδιά μου θερμαίνεται και αισθάνεται ζωντανή. Μέσα λοιπόν από αυτό το παραλήρημα, θέλησα να μοιραστώ μαζί σας τα πιο αυθεντικά σπιτικά κουλούρια Θεσσαλονίκης που έχετε δοκιμάσει. Το ρολόι γυρίζει πίσω στο χρόνο και θυμόμαστε τον κουλουρτζή που τριγύριζε με το καροτσάκι του για να πουλήσει ζεστά τα κουλούρια. Η γεύση του σουσαμιού είναι χαρακτηριστική και ανεπανάληπτη. Μετά από πολλούς μα πολλούς πειραματισμούς με συνταγές δε βρήκα καμία να ανταποκρίνεται στο κλασικό σουσαμένιο κουλούρι. Πλέον όλα έχουν τη συνηθισμένη γεύση ενός κοινού ψωμιού με μία επικάλυψη από σουσάμι. Αυτή η γεύση δεν ανταποκρίνεται στην αυθεντική συνταγή. Έτσι προσπάθησα να θυμηθώ τι γεύση μου άφηναν τα κουλούρια από έναν φούρνο της γειτονιάς μου που είχε γνήσιο θεσσαλονικιώτικο κουλούρι. Το μυστικό νομίζω κρύβεται σε δυο υλικά: το ταχίνι και το πετιμέζι. Την ώρα που θα τα ψήνετε, το σπίτι σας θα μοσχοβολήσει από αναμνήσεις. Λοιπόν, καρντάσια μου, σας έπεισα να τα φτιάξετε;